Istnieje wiele postaci grzybicy skóry nie owłosionej. Grzyby po zakażeniu naskórka tworzą na nim kolonie i rozrastają się odśrodkowo. Powstają okrągłe lub owalne wykwity szerzące się obwodowo, a ustępujące i zanikające w części środkowej. W części obwodowej stwierdza się mierny stan zapalny, zaczerwienienie i nieznaczny obrzęk, a nawet wytwarzanie się pęcherzyków.
Przyczyną grzybicy skóry nie owłosionej mogą być różne i liczne odmiany grzybów chorobotwórczych z gatunków: Trichophyton, Microsporon i Epidermophyton.
Ze względu na wielkie rozpowszechnienie grzybów chorobotwórczych źródłem zakażenia może być zarówno człowiek, jak i chore na grzybice zwierzęta domowe.
Do zakażenia może dojść poprzez pośredni lub bezpośredni kontakt z materiałem zakaźnym, np. poprzez drewniane podłogi i wykładziny w publicznych natryskach i kąpieliskach.
Podatność na zakażenie jest powszechna. Większą skłonność do zakażenia wykazują osoby o nadmiernej potliwości, szczególnie w fałdach skóry, gdzie wyprzenie i maceracja naskórka ułatwiają wtargnięcie zakażenia.
Zakażenia grzybicze skóry są bardzo rozpowszechnione, występują niezależnie od wieku i płci. Pewien wpływ wywierają warunki klimatyczne. Częściej występują w klimacie gorącym o dużej wilgotności powietrza, gdyż wilgoć i nadmierna potliwość skóry stwarzają warunki korzystne dla szerzenia się grzybic.