Trądzik jest chorobą mieszków włosowych i gruczołów łojowych oraz najczęstszym problemem dermatologicznym kobiet w wieku rozrodczym.
Spis treści:
Przyczyny powstawania trądziku
W zaawansowanej postaci może doprowadzić nawet do powstania blizn, które obniżają znacznie jakość życia kobiet. Przyczyn powstawania trądziku możemy upatrywać w bakteriach beztlenowych, które osadziły się na skórze, w miejscowej reakcji zapalnej, w genetyce, w czynnikach środowiskowych takich jak warunki klimatyczne, urbanizacja czy dieta oraz w zaburzeniach hormonalnych.[1]
Czynniki hormonalne mają kluczowe znaczenie w powstawaniu trądziku, zwłaszcza w odniesieniu do pierwszej fazy jego powstawania, kiedy wzbudzana jest nadreaktywność gruczołów łojowych. Szczególnie mowa tu o androgenach (hormonach męskich) produkowanych w nadnerczach i jajnikach, gdyż największe znaczenie dla powstawania zmian trądzikowych ma pochodna testosteronu, z której wydziela się substancja prozapalna.
Estrogeny
Estrogeny (hormony żeńskie) natomiast są hormonami hamującymi działanie androgenów. Zastosowanie leczenia hormonalnego jest zasadne w przypadku kobiet, które mają takie objawy jak:
- łojotok,
- łysienie androgenne,
- nieregularne miesiączki,
- hirsutyzm z jednoczesnym wystąpieniem trądziku.
Podstawa terapii hormonalnej
Istotna, we włączeniu terapii hormonalnej, jest również oporność na standardowe metody leczenia oraz nawroty trądziku po przebytym leczeniu. Podstawą terapii hormonalnej w leczeniu trądziku jest dwuskładnikowa tabletka antykoncepcyjna (DTA) w skład której wchodzą estrogeny (hamujące działanie androgenów obniżając poziom wolnego testosteronu) oraz antyandrogeny czyli progestageny 4 generacji, które są specjalnie zsyntetyzowane by
działać bez powinowactwa do receptorów estrogennych i androgennych.
Terapia hormonalna u kobiet z trądzikiem, fot. pantherstock
DTA, oprócz działań hamujących aktywność androgenów oraz działania antykoncepcyjnego, wywołuje również inne, korzystne skutki dla organizmu. Reguluje cykl miesiączkowy, łagodzi objawy zespołu stresu przedmiesiączkowego, łagodzi ból związany z krwawieniem miesiączkowym, ma swoje zastosowanie w leczeniu endometriozy, zapobieganiu osteopenii i osteoporozy, zapobieganiu powstawaniu torbieli jajnikowych oraz włókniakomięśniaków macicy, redukcji ciąż pozamacicznych oraz zmniejszeniu ryzyka wystąpienia niektórych nowotworów. Skutkami ubocznymi takiej terapii są zmiany masy ciała, zmniejszone libido, bolesność i wrażliwość sutków, nudności, bóle głowy. Najbardziej niebezpieczne powikłania DTA związane są z powstawaniem zakrzepów i zatorów w układzie krwionośnym.[2]
Przy doborze DTA niezwykle istotne jest wykluczenie czynników ryzyka takich jak otyłość, palenie czy nadciśnienie tętnicze. Po zebraniu wywiadu oraz wykonaniu badań, lekarz ginekolog dobierze odpowiednie dla pacjentki tabletki, by jak najskuteczniej zwalczyć problem uwzględniając pozostałe, pozytywne oddziaływania DTA. Z uwagi na to, iż jest to leczenie długotrwałe, należy pamiętać o stałych kontrolach lekarskich oraz o zgłaszaniu wszelkich niepokojących objawów lekarzowi.[3]
